🔥🔥🔥
შენი აღქმა ცხოვრებისეული მოვლენების, გარკვეულწილად, სტრუქტურილებულია.
💥თავდაპირველად, გრძნობის ორგანოებს ტვინამდე მოაქვთ სიგნალი კონკრეტულ მოვლენაზე.
💥შემდეგ, ტვინი იწყებს ამ მოვლენის კლასიფიცირებას მასში არსებული სქემების დახმარებით და ცდილობს მოარგოს, უკვე არსებულ გამოცდილებას.
💥ამის შედეგად, ტვინისგან მოვლენა აღიქმება
– სასიამოვნოდ
– არასასიამოვნოდ
– უინტერესოდ.
როცა მოვლენას მოათავსებს და ადგილს მიუჩენს საჭირო ყუთში,
ტვინი თავს ანებებს თავად მოვლენას და მუშაობს ამ კლასიფიკაციასთან, კერძოდ –
«სასიამოვნოა»,
«უსიამოვნოა»
«არანაიარია».
მარტივად რომ ვთქვათ ყველა ნეიტრალური ანუ «არანაიარი» იფილტრება და რჩება მხოლოდ ორი სახის ყუთი…
⠀
… როდესაც გრძნობთ მრისხანებას ან ტკივილს, თქვენ ავლენთ თავს. ამ დროს გეჩვენებათ, უფრო მეტიც, დარწმუნებული ხართ რომ არსებობს ვიღაც (ქალი, კაცი, სიტუაცია…) ვინც გაყენებთ ამ ტკივილს, თქვენ იგივდებით ამ ტკივილთან, ხდებით შეპყრობილი.
არა და, სინამდვილეში ამით ხართ თავად შეპყრობილი, ამიტომაც იტანჯებით.
💡თქვენ უბრალოდ არ გესმით, რომ ვალდებული არ ხართ გაიგივდეთ – სიტყვებთან, მოვლენებთან…
💡ვალდებული არ ხართ, საერთოდ, გქონდეთ რამე რეაქცია თქვენსკენ წამოსულ შეგრძნებებზე და აზრებზე. 💡რადგან თქვენი რეაქცია და შესაბამისად, ტანჯვა იწყება იმ წუთიდან, როდესაც ეთანხმეით და იღებთ.
💡გააცნობიერეთ, ქიმიური გრიგალი, რომელიც ბობოქრობს თქვენს ტვინში, არამც და არამც, არ არის თქვენი ბატონი, განმკარგველი.
მიუხედავად იმისა რომ ასეთი პროფესია ავირჩიე,
‼️
რასაც ვხედავთ, გვესმის, ვგრძნობთ – მხოლოდ, ტვინის მიერ შექმნილი სინამდვილის ილუზიაა, რომელიც დეფუძვნა გრძნობის ორგანოების აღქმას.